نه اين سکوت را کسي نمي شکند
هيچ کس مرا صدا نمي زند
اي همه آدم هايي که
گوش هايتان را گرفته ايد
چشمانتان را بسته ايد
و اي همه آنهايي که
از سرماي زمستان
به خانه هاي تان
...

مرگ!
مرگ!
مرگ !
حيات را در لبانت يافتم
و زندگي را در چشمانت.

تو را زيسته ام
تو را زيسته ام در همان اَوان کودکي
زماني که شيرم را با زهرآميختند